PHOTOGRAPHY WEBLOG

Voor mij heeft Defensie met de nominatie van Sjoerd Hilckmann in de Zilveren Camera een bekroning gekregen op hun mediabeleid. Daar bovenop krijgen ze ook nog de journalistieke waarden omdat kranten kiezen het te publiceren. De nominatie is niet eens in de categorie nieuws, waar nog een discussie kan zijn over de nieuwswaarden maar hij kreeg de prijs in de categorie DOCUMENTAIR! (Toch vreemd om een documentaire te selecteren op alleen zijn uiterlijk aangezien daar de inhoud van het verhaal juist belangrijk is ).

Voor mij onbegrijpelijk aangezien juist deze categorie moet staan voor kwaliteits-journalistiek op het hoogste niveau. De fotograaf heeft zijn werk prima gedaan, tenslotte hebben veel redacties zijn beeld gebruikt en de kritische fotojournalistiek de mond gesnoerd. Dat hij hiervoor een prijs verdient voor beste audiovisuele ondersteuning is wat mij betreft prima. Maar dat zijn werk op hetzelfde niveau wordt gezet door de Zilveren Camera als collega fotojournalisten Geert van Kesteren die meerdere malen maanden in Irak fotografeerden om ons van integere informatie te voorzien, of Eddy van Wessel die al jaren het conflict van Tsjetsjenië fotografeert, of Robert Knoth die al jaren de gevolgen van radioactief afval documenteert, of Jan Banning die inzicht geeft over het leven in Afrika, of Ad van Denderen die de migratie in kaart bracht en ga zo maar door, is belachelijk. De glimmende foto's van Defensie brengen geen inzicht en getuigen ook niet van journalistieke inhoud. Ze zijn gemaakt om het Nederlandse leger te promoten en daar zijn ze uitstekend voor. Dat kranten vervolgens kiezen deze beelden als journalistieke randversiering te gebruiken bij artikelen is hun keuze maar verandert de inhoud en doel van de foto's niet.

Dat een amateur beeld op een dag voor discussie zou gaan zorgen had ik nog wel verwacht maar dat defensie persbeelden onze journalistiek aan de kaak zou stellen had ik van de Zilveren Camera niet verwacht. De discussie over wel of niet embedded kunnen we best gaan voeren maar daar gaat het hier niet om. Wij maken keuzes en belichten onderwerpen zowel embedded als un-embedded en streven naar een ethische en eerlijke verslaggeving. Wij hebben geen tweede agenda of persoonlijk gewin bij het maken van de verhalen. Zelf ben ik één keer embedded bij de Amerikanen in Uruzgan (voordat de Nederlanders er zaten) geweest. Ik had toen niet het gevoel de regio recht aan te doen met mijn beperkte bewegingsvrijheid en heb besloten niet meer van de gastvrijheid van het leger gebruik te maken. Deze journalistieke waarden en vrijheden moeten we niet de vergeten of te niet doen.

De Zilveren Camera moet de Nederlandse fotojournalistiek niet degraderen tot mooie plaatjes wedstrijd en hier een duidelijk standpunt in nemen. Dit is dan ook geen aanval op de fotograaf persoonlijk maar zijn beelden horen niet in de categorie documentair, maar in de categorie documentatie. Hiervoor mijn complimenten en zou hem uitnodigen om ook fotojournalist te worden en dan weet ik zeker dat hij de aanwezige bezwaren tegen zijn inzending goed zal begrijpen.

Ik begrijp dat het niet leuk is iemand te nomineren en dan te moeten bellen met de mededeling dat fotojournalistiek Nederland het niet eens is met de nominatie. Geef de beste man een eervolle vermelding voor zijn Audiovisuele bijdrage en namens alle kranten en bladen een medaille maar niet namens fotojournalistiek Nederland. Het reglement voor volgend jaar aanpassen is om de kritische geluiden tegemoet te komen is niet de oplossing, naar mijn mening.

Daimon Xanthopoulos, genomineerd in de categorie Buitenlands nieuws - Serie